Obecny kształt pałacu Podewilsów w Podwilczu pochodzi z około 1895 roku. Podwilcze wraz z całą okolicą było własnością rodu Podewils od wczesnego średniowiecza az do roku 1908, gdy majątek ten nabywa Gustav von Holtzendorff. Po II Wojnie Światowej pałac zajmuje wojsko. W latach 1954 - 1957 przechodzi on gruntowny remont, przystosowujący go do roli domu dziecka. Pod koniec lat 60-tych obiekt przejmują Wojska Obrony Terytorialnej. Od roku 1972 w pałacu mieściły się kolonie letnie Zakładów Górniczych w Polkowicach. W 1981 roku obiekt przekazano Urzędowi Gminnemu w Białogardzie. W 1987 roku sprzedano pałac osobie prywatnej. Od tego czasu systematycznie popada w ruinę... Zaznaczę, że pałac jest wpisany do rejestru zabytków (nr 38 z dnia 27.07.1954) i stanowi spuściznę Pomorza Zachodniego. Przykład kolejnego zabytku, który przetrwał II Wojnę Światową, przetrwał i był remontowany za czasów PRL a nie przetrwał prywatyzacji...

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 
 
 

 

      Przed wojną w Koszalinie znajdowała się jedna z większych papierni w Europie. Zakład założony został w 1834 r. przez kupca Fryderyka Schlutiusa. Na początku produkowano papier czerpany i bezdrzewny. Z chwilą zmiany właściciela, którym zostaje bankier berliński pan Behrend zaczęto produkcję papieru drzewnego a od 1871 r. celulozy.Około roku 1879 fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną o nazwie ,,Papierfabrik Koslin". Największy rozkwit zakładu przypada na lata 1919-1924. Zatrudnionych jest wtedy około 1.500 osób, fabryka zajmuje teren 33 hektarów, mają własną bocznicę kolejową. Do dziś są pozostałości po bocznicy kolejowej, rampa, magazyny, hale produkcyjne jak i podziemia. Jest też ciekawy budynek znany potocznie w Koszalinie jako ,,wieża ciśnień", lecz po jej zwiedzeniu mamy wraz z kolegą co do jej przeznaczenia  wątpliwości. Jej wewnętrzna konstrukcja jak i wyposażenie mogło by świadczyć że może to być instalacja napowietrzania wody bądź ogromna chłodnica do maszyn parowych.Takie konstrukcje występują np. w Anglii. Są to tylko nasze domysły i spekulacje, gdyż fachowcami od spraw budownictw nie jesteśmy a analizujemy tylko zdjęcia i literaturę fachową. Wracając do historii, w 1945 r. Armia Czerwona zdobywa Koszalin i doszczętnie grabi zakład a to co zostało obraca w ruiny. Po wojnie do końca lat sześćdziesiątych teren ten służył jako miejsce zwożenia gruzu z odbudowywanego Koszalina. Od lat siedemdziesiątych mieścił się tu zakład państwowy INTROPOL. Po przemianach ustrojowych z lat dziewięćdziesiątych teren podzielono między wiele mniejszych firm. To co wszystkich interesuje to okres II Wojny Światowej kiedy to na terenie a raczej pod zakładem powstaje ściśle tajny ośrodek naukowo badawczy III Rzeszy. Prawdopodobnie ośrodek zajmował się pracami nad półprzewodnikami i systemami naprowadzania do rakiet V II i nowszych generacji tej broni. Znam osobiście pana prokuratora wojskowego, który z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich prowadził sprawę zamordowanych robotników przymusowych pracujących w tym ośrodku. Z relacji wynika iż ośrodek mieścił się pod dawną papiernią i ma od III do IV kondygnacji w dół. Teren był ściśle strzeżony przez SS. Oficjalnym pretekstem tak silnej i szczelnej ochrony była działalność papierni, czyli wytwarzanie papierów wartościowych. Wokół ośrodka była tzw. strefa śmierci, gdzie nawet do rdzennych mieszkańców miasta można było strzelać bez ostrzeżenia. Na dole znajdowały się pomieszczenia naukowo badawcze jak i socjalne. Mieszkali tam naukowcy oraz pracownicy przymusowi. Zakład na tyle był tajny, że pracujący tam więźniowie schodzili żywi a opuścić go mogli tylko martwi. Gdy Armia Czerwona była już u bram miasta w pierwszej wersji miano wszystko wysadzić. Siła wybuchu jak i jego wstrząs potrzebne do wysadzenia tej konstrukcji miały być tak silne, że zagrozić mogły strukturze części budynków w mieście. W Koszalinie nadal znajdowali się mieszkańcy. Nie wiem czy w przypływie sentymentów a może sumienie kogoś ruszyło, podjęto decyzję o zalaniu pomieszczeń. W ten sposób to co uratowało miasto przypieczętowało los znajdujących się w podziemiach ludzi, grzebiąc żywcem   kilkadziesiąt osób. Zamknijcie teraz oczy i pomyślcie przez chwilę jaka straszna, okrutna musiała być to śmierć. Słychać trzask zamykanych drzwi. Gaśnie światło. Ludzie odruchowo biegną do zaryglowanych wyjść.Panika, krzyki. Powoli dociera do nich że to już koniec. Poziom wody rośnie,minuta po minucie wyżej i wyżej. Walka o każde miejsce gdzie można zaczerpnąć choć jeden haust powietrza. Aż nadchodzi ta chwila i nie ma już nic. Głucha cisza przerywana cichym kapaniem wody. Pozostała już tylko pamięć o nich. Zalano to tak skutecznie, że cały sprzęt wraz z obsługą spoczywają tam do dziś. Podjęte próby osuszenia i spenetrowania podziem przez wojsko w latach sześćdziesiątych nie przyniosły efektu. Świadkowie zeznający przed prokuraturą wojskową to głównie niemieccy mieszkańcy, którzy widzieli to co się dzieje z za ogrodzenia, bądź mieli informacje z drugiej ręki. Pracowników przymusowych jak i niemiecką obsługę zakładu zlikwidowano, wspominałem o tym wcześniej. Płetwonurkowie, którzy z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich schodzili w głąb zalanych tuneli i hal, stwierdzili że teren oprócz zalania jest też zaminowany. Zagrożenie musiało być spore, skoro doświadczeni żołnierze, frontowcy, którym nie raz śmierć w oczy patrzyła nie chcieli tam schodzić. Dziś nadal jest to zapomniana mogiła, którą warto upamiętnić choć jakąś płytą pamiątkową. Nie wspomnę, że sprawa powinna być oficjalnie wyjaśniona do końca. Zeznania świadków, wnioski do których doszli prokuratorzy z Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich nadal znajdują się w przepastnych archiwach IPN. Może warto je odkurzyć, przejrzeć i wyjaśnić, by ofiara nie poszła na darmo...

 

      Dotarłem wraz z kolegą Krzysztofem Fersterem do części zalanych pomieszczeń i korytarzy. Dokumentują to przedstawione na tej stronie zdjęcia. Widać na nich ogrom konstrukcji, niemiecką finezję wykonania. Szukaliśmy dowodu, że są jeszcze inne poziomy poniżej tego na którym się znajdowaliśmy. Udało się. Są szyby prawdopodobnie wentylacyjne, widoczne na zdjęciach,w które spuszczaliśmy sondę. Sonda zeszła dużo niżej niż podłoga naszego poziomu hal. Niestety lata wywożenia i wrzucania gruzu przez wykute w stropach otwory znacznie utrudnia penetrację obiektu. Jest też woda. W tych pomieszczeniach gdzie woda jest czysta i widać po czym się stąpa można się czuć w miarę bezpiecznie. Są też korytarze zalane tzw. szambem. Tam czyhają pułapki typu kilku metrowych szybów, w które jak wpadniesz jest po tobie. Jest to jedno z nie wielu dziewiczych miejsc w Koszalinie, gdzie jeszcze można coś odkryć, przenieść się w czasie. Nie próbujcie jednak wybierać się tam sami. Zbyt wiele niebezpieczeństw czyha. Wystarczy już ofiar tego miejsca mauzoleum. Niech to robią specjaliści, znawcy tematu. Jaką tajemnicę kryją tunele, co można jeszcze odkryć, co skrywają na ten temat archiwa III Rzeszy - te i inne pytania spróbujemy wyjaśnić.

         Nie skromnie muszę się przyznać, że jako pierwsza osoba głośno apeluję o ponowne zbadanie dokumentów Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Jeśli informacje się potwierdzą to wnoszę o upamiętnienie miejsca kaźni więźniów na terenie dawnej papierni. Proszę wszystkie osoby podzielające moje zdanie o przyłączenie się do tego apelu i rozpropagowania tej idei na wszystkich forach i stronach społecznościowych. Tak aby pamiętano i nie zamieniono tego miejsca w kolejny plac zabaw...

                                                                                                                                                                              mgr   Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

         Stary magazyn - spichlerz po JW Zaopatrzenia w Koszalinie przy ul.Lechickiej, to kolejny przykład degradacji naszego miasta. Powstał on wraz z innymi zabudowaniami wojskowymi już na początku XX w. Znajdowała się tam jednostka zaopatrzenia Wehrmachtu. Za czasów tzw. komuny obiekty te tętniły życiem. Ludowe Wojsko Polskie wiedziało jak z głową wykorzystać te obiekty i wzorem Niemców stworzyło też na tym terenie jednostkę zaopatrzenia. Do jednostki dochodziła bocznica kolejowa. Wojsko przyjmowało transporty z zaopatrzeniem w paliwo, które było magazynowane w podziemnym bunkrze znajdującym się kawałek dalej. Do spichlerza, w czasie żniw ustawiała się kolejka rolników zdających zboże na potrzeby wojska. Piękne dawne czasy. Dziś to już przeszłość. Po tzw. zmianie doktryny wojskowej, gdzie głównym wrogiem stał się sąsiad ze wschodu, wojsko opuściło obiekt. Tereny sprywatyzowano i ... Stało się to co jest bolączką tzw. wolnej Polski. Obiekty historyczne, które przetrwały II Wojnę Światową, przetrwały socjalizm tak zresztą opluwany, nie przetrwały prywatyzacji i kapitalizmu. Teraz nie liczy się piękno i urok miejsc tylko wszechwładna kasa... Szkoda że miejsce które można zamienić przykładowo na mieszkania socjalne, biura lub apartamenty ulega powolnej śmierci... Takich miejsc jest coraz mniej - RATUJMY JE !!!!!
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

   Ciekawostka dla tych którzy spacerują w tych rejonach, oglądają obiekt a nie mieli okazji zajrzeć do środka...
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 
 Nieistniejąca już kamienica przy ul.Piłsudskiego.Jest to teraz pusty plac gdzie miała iść druga nitka obwodnicy...

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

       Nieistniejący domek przy ul.Moniuszki. Stylem dopasowany do otaczających go budynków z pierwszej połowy XX w. Prawdopodobnie była to oryginalna strażnica znajdująca się na obrzeżach osiedla, miasta.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

          Oto efekt kolejnej wyprawy z Dawidem i Michałem. Tym razem dokumentujemy dla was wnętrze a raczej to co z niego pozostało, po starej wieży ciśnień na Górze Chełmskiej. Zapewne wszyscy ci, którzy zapuszczali się tam dwadzieścia - trzydzieści lat temu i dawniej, pamiętają to miejsce inaczej. Do wieży wchodziło się zaokrąglonymi drzwiami suwanymi na bok, po środku stała piękna, szeroka i wysoka rura zakończona majestatycznym lejem. Były poręcze i inna infrastruktura. Sama ceglana wieża była wykończona pięknym cokołem znajdującym się przy jej dachu a nad wejściem widniała dada budowy obiektu 1898. Jeżeli tego się spodziewacie oglądając te zdjęcia to wielce się rozczarujecie. Obiekt ten jak wiele innych tego typu miejsc, pozostawiony samemu sobie na łaskę wandali i złomiarzy popada w coraz większą ruinę. Choć przyznam szczerze że broni się dzielnie...Kolejnym zagrożeniem dla niego stali się niedzielni wspinacze skałkowi, którzy bezmyślnie dziurawią ściany, wbijają haki, by móc się pochwalić - zdobyłem szczyt przepotężnej wieży... Będąc na spacerze w tych rejonach miałem sposobność spierać się i przeganiać nie jedną z takich osób. Sprawiając sobie przyjemność nie niszczcie czegoś co służy większej ilości ludzi, lub jest spuścizną historyczną naszego miasta.
          Troszkę historii. Wieża ciśnień powstała w 1898r. jako zbiornik wyrównawczy. Jednak jak na obiekty z tym przeznaczeniem jest dość nietypowa. W większości wież ciśnień zbiornik znajduje się na ich szczycie.U nas są dwa zbiorniki znajdujące się na powierzchni ziemi, tuż za pięknie zdobioną ceglaną wieżą i ukryte są pod skarpą. W części widocznej na powierzchni, czyli pięknie zdobionej wieży ceglanej znajdowały się zasuwy i zawory. Po jej prawej stronie zachowała się przybudówka postawiona za czasów radosnej twórczości socjalistycznej, gdzie znajdowały się pompy elektryczne. W 1969 roku zaprzestano użytkowania tego obiektu i od tamtej pory popada w ruinę. Jest to jedna z ostatnich takich ,, wież '' w Polsce a z pewnością ostatnia tak pięknie zdobiona. I tu apel do władz Koszalina - ratujcie to miejsce, póki jest jeszcze co ratować !!!
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 
 

 

      Przed wojną w Koszalinie znajdowała się jedna z większych papierni w Europie. Zakład założony został w 1834 r. przez kupca Fryderyka Schlutiusa. Na początku produkowano papier czerpany i bezdrzewny. Z chwilą zmiany właściciela, którym zostaje bankier berliński pan Behrend zaczęto produkcję papieru drzewnego a od 1871 r. celulozy.Około roku 1879 fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną o nazwie ,,Papierfabrik Koslin". Największy rozkwit zakładu przypada na lata 1919-1924. Zatrudnionych jest wtedy około 1.500 osób, fabryka zajmuje teren 33 hektarów, mają własną bocznicę kolejową. Do dziś są pozostałości po bocznicy kolejowej, rampa, magazyny, hale produkcyjne jak i podziemia. Jest też ciekawy budynek znany potocznie w Koszalinie jako ,,wieża ciśnień", lecz po jej zwiedzeniu mamy wraz z kolegą co do jej przeznaczenia  wątpliwości. Jej wewnętrzna konstrukcja jak i wyposażenie mogło by świadczyć że może to być instalacja napowietrzania wody bądź ogromna chłodnica do maszyn parowych.Takie konstrukcje występują np. w Anglii. Są to tylko nasze domysły i spekulacje, gdyż fachowcami od spraw budownictw nie jesteśmy a analizujemy tylko zdjęcia i literaturę fachową. Wracając do historii, w 1945 r. Armia Czerwona zdobywa Koszalin i doszczętnie grabi zakład a to co zostało obraca w ruiny. Po wojnie do końca lat sześćdziesiątych teren ten służył jako miejsce zwożenia gruzu z odbudowywanego Koszalina. Od lat siedemdziesiątych mieścił się tu zakład państwowy INTROPOL. Po przemianach ustrojowych z lat dziewięćdziesiątych teren podzielono między wiele mniejszych firm. To co wszystkich interesuje to okres II Wojny Światowej kiedy to na terenie a raczej pod zakładem powstaje ściśle tajny ośrodek naukowo badawczy III Rzeszy. Prawdopodobnie ośrodek zajmował się pracami nad półprzewodnikami i systemami naprowadzania do rakiet V II i nowszych generacji tej broni. Znam osobiście pana prokuratora wojskowego, który z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich prowadził sprawę zamordowanych robotników przymusowych pracujących w tym ośrodku. Z relacji wynika iż ośrodek mieścił się pod dawną papiernią i ma od III do IV kondygnacji w dół. Teren był ściśle strzeżony przez SS. Oficjalnym pretekstem tak silnej i szczelnej ochrony była działalność papierni, czyli wytwarzanie papierów wartościowych. Wokół ośrodka była tzw. strefa śmierci, gdzie nawet do rdzennych mieszkańców miasta można było strzelać bez ostrzeżenia. Na dole znajdowały się pomieszczenia naukowo badawcze jak i socjalne. Mieszkali tam naukowcy oraz pracownicy przymusowi. Zakład na tyle był tajny, że pracujący tam więźniowie schodzili żywi a opuścić go mogli tylko martwi. Gdy Armia Czerwona była już u bram miasta w pierwszej wersji miano wszystko wysadzić. Siła wybuchu jak i jego wstrząs potrzebne do wysadzenia tej konstrukcji miały być tak silne, że zagrozić mogły strukturze części budynków w mieście. W Koszalinie nadal znajdowali się mieszkańcy. Nie wiem czy w przypływie sentymentów a może sumienie kogoś ruszyło, podjęto decyzję o zalaniu pomieszczeń. W ten sposób to co uratowało miasto przypieczętowało los znajdujących się w podziemiach ludzi, grzebiąc żywcem   kilkadziesiąt osób. Zamknijcie teraz oczy i pomyślcie przez chwilę jaka straszna, okrutna musiała być to śmierć. Słychać trzask zamykanych drzwi. Gaśnie światło. Ludzie odruchowo biegną do zaryglowanych wyjść.Panika, krzyki. Powoli dociera do nich że to już koniec. Poziom wody rośnie,minuta po minucie wyżej i wyżej. Walka o każde miejsce gdzie można zaczerpnąć choć jeden haust powietrza. Aż nadchodzi ta chwila i nie ma już nic. Głucha cisza przerywana cichym kapaniem wody. Pozostała już tylko pamięć o nich. Zalano to tak skutecznie, że cały sprzęt wraz z obsługą spoczywają tam do dziś. Podjęte próby osuszenia i spenetrowania podziem przez wojsko w latach sześćdziesiątych nie przyniosły efektu. Świadkowie zeznający przed prokuraturą wojskową to głównie niemieccy mieszkańcy, którzy widzieli to co się dzieje z za ogrodzenia, bądź mieli informacje z drugiej ręki. Pracowników przymusowych jak i niemiecką obsługę zakładu zlikwidowano, wspominałem o tym wcześniej. Płetwonurkowie, którzy z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich schodzili w głąb zalanych tuneli i hal, stwierdzili że teren oprócz zalania jest też zaminowany. Zagrożenie musiało być spore, skoro doświadczeni żołnierze, frontowcy, którym nie raz śmierć w oczy patrzyła nie chcieli tam schodzić. Dziś nadal jest to zapomniana mogiła, którą warto upamiętnić choć jakąś płytą pamiątkową. Nie wspomnę, że sprawa powinna być oficjalnie wyjaśniona do końca. Zeznania świadków, wnioski do których doszli prokuratorzy z Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich nadal znajdują się w przepastnych archiwach IPN. Może warto je odkurzyć, przejrzeć i wyjaśnić, by ofiara nie poszła na darmo...

 

      Dotarłem wraz z kolegą Krzysztofem Fersterem do części zalanych pomieszczeń i korytarzy. Dokumentują to przedstawione na tej stronie zdjęcia. Widać na nich ogrom konstrukcji, niemiecką finezję wykonania. Szukaliśmy dowodu, że są jeszcze inne poziomy poniżej tego na którym się znajdowaliśmy. Udało się. Są szyby prawdopodobnie wentylacyjne, widoczne na zdjęciach,w które spuszczaliśmy sondę. Sonda zeszła dużo niżej niż podłoga naszego poziomu hal. Niestety lata wywożenia i wrzucania gruzu przez wykute w stropach otwory znacznie utrudnia penetrację obiektu. Jest też woda. W tych pomieszczeniach gdzie woda jest czysta i widać po czym się stąpa można się czuć w miarę bezpiecznie. Są też korytarze zalane tzw. szambem. Tam czyhają pułapki typu kilku metrowych szybów, w które jak wpadniesz jest po tobie. Jest to jedno z nie wielu dziewiczych miejsc w Koszalinie, gdzie jeszcze można coś odkryć, przenieść się w czasie. Nie próbujcie jednak wybierać się tam sami. Zbyt wiele niebezpieczeństw czyha. Wystarczy już ofiar tego miejsca mauzoleum. Niech to robią specjaliści, znawcy tematu. Jaką tajemnicę kryją tunele, co można jeszcze odkryć, co skrywają na ten temat archiwa III Rzeszy - te i inne pytania spróbujemy wyjaśnić.

         Nie skromnie muszę się przyznać, że jako pierwsza osoba głośno apeluję o ponowne zbadanie dokumentów Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Jeśli informacje się potwierdzą to wnoszę o upamiętnienie miejsca kaźni więźniów na terenie dawnej papierni. Proszę wszystkie osoby podzielające moje zdanie o przyłączenie się do tego apelu i rozpropagowania tej idei na wszystkich forach i stronach społecznościowych. Tak aby pamiętano i nie zamieniono tego miejsca w kolejny plac zabaw...

                                                                                                                                                                              mgr   Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

    Domek przy ul. Mieszka I jeszcze jest. Obity, częściowo spalony, opiera się wichrą historii. Jak długo...?

 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

       Przeglądając tę stronę zapewne momentami zastanawiasz się, jak to jest znaleźć się w miejscu takim jak te, które są tu prezentowane. Zdjęcia zdjęciami... Jednak nic tak nie odda klimatu danego miejsca jak film. Od wielu lat dokumentuję historię mojej rodziny w ten sposób. Prezentowane tutaj materiały filmowe to w większości fragmenty "dzieła" filmowego pod tytułem "KRONIKI RODZINNE". Nigdy nie posiadałem profesjonalnego sprzętu fotograficznego czy też do videofilmowania. Zatem wybaczcie mi proszę jakość tych zapisów. Wiele z nich zrealizowanych było przy pomocy starej analogowej kamery SONY, taśmy matki były następnie przegrywane na kasety VHS. Niestety czas robi swoje i taśmy te zostały "nadgryzione jego zębem". Chcąc uniknąć utraty tych cennych dla mnie materiałów powziąłem decyzję o skopiowaniu wszystkich kaset na płyty DVD - co przy okazji przyczyniło się do wybrania materiałów, które możecie tutaj obejrzeć. Podkreślam, że celowo nie dokonywałem ich retuszu przed umieszczeniem na stronie. Nie podkładałem ścieżki dźwiękowej, nie majstrowałem przy obrazie. Dla mnie to właśnie te niedoróbki, mankamenty stanowią o uroku tych filmów. Mam nadzieję, że i Ty to docenisz. Na dzień dzisiejszy dysponuję już kamerą cyfrową, jednak w dalszym ciągu podkreślam - nie jest to sprzęt profesjonalny. 

 

ZAPRASZAM DO OGLĄDANIA!

Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 

      Przed wojną w Koszalinie znajdowała się jedna z większych papierni w Europie. Zakład założony został w 1834 r. przez kupca Fryderyka Schlutiusa. Na początku produkowano papier czerpany i bezdrzewny. Z chwilą zmiany właściciela, którym zostaje bankier berliński pan Behrend zaczęto produkcję papieru drzewnego a od 1871 r. celulozy.Około roku 1879 fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną o nazwie ,,Papierfabrik Koslin". Największy rozkwit zakładu przypada na lata 1919-1924. Zatrudnionych jest wtedy około 1.500 osób, fabryka zajmuje teren 33 hektarów, mają własną bocznicę kolejową. Do dziś są pozostałości po bocznicy kolejowej, rampa, magazyny, hale produkcyjne jak i podziemia. Jest też ciekawy budynek znany potocznie w Koszalinie jako ,,wieża ciśnień", lecz po jej zwiedzeniu mamy wraz z kolegą co do jej przeznaczenia  wątpliwości. Jej wewnętrzna konstrukcja jak i wyposażenie mogło by świadczyć że może to być instalacja napowietrzania wody bądź ogromna chłodnica do maszyn parowych.Takie konstrukcje występują np. w Anglii. Są to tylko nasze domysły i spekulacje, gdyż fachowcami od spraw budownictw nie jesteśmy a analizujemy tylko zdjęcia i literaturę fachową. Wracając do historii, w 1945 r. Armia Czerwona zdobywa Koszalin i doszczętnie grabi zakład a to co zostało obraca w ruiny. Po wojnie do końca lat sześćdziesiątych teren ten służył jako miejsce zwożenia gruzu z odbudowywanego Koszalina. Od lat siedemdziesiątych mieścił się tu zakład państwowy INTROPOL. Po przemianach ustrojowych z lat dziewięćdziesiątych teren podzielono między wiele mniejszych firm. To co wszystkich interesuje to okres II Wojny Światowej kiedy to na terenie a raczej pod zakładem powstaje ściśle tajny ośrodek naukowo badawczy III Rzeszy. Prawdopodobnie ośrodek zajmował się pracami nad półprzewodnikami i systemami naprowadzania do rakiet V II i nowszych generacji tej broni. Znam osobiście pana prokuratora wojskowego, który z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich prowadził sprawę zamordowanych robotników przymusowych pracujących w tym ośrodku. Z relacji wynika iż ośrodek mieścił się pod dawną papiernią i ma od III do IV kondygnacji w dół. Teren był ściśle strzeżony przez SS. Oficjalnym pretekstem tak silnej i szczelnej ochrony była działalność papierni, czyli wytwarzanie papierów wartościowych. Wokół ośrodka była tzw. strefa śmierci, gdzie nawet do rdzennych mieszkańców miasta można było strzelać bez ostrzeżenia. Na dole znajdowały się pomieszczenia naukowo badawcze jak i socjalne. Mieszkali tam naukowcy oraz pracownicy przymusowi. Zakład na tyle był tajny, że pracujący tam więźniowie schodzili żywi a opuścić go mogli tylko martwi. Gdy Armia Czerwona była już u bram miasta w pierwszej wersji miano wszystko wysadzić. Siła wybuchu jak i jego wstrząs potrzebne do wysadzenia tej konstrukcji miały być tak silne, że zagrozić mogły strukturze części budynków w mieście. W Koszalinie nadal znajdowali się mieszkańcy. Nie wiem czy w przypływie sentymentów a może sumienie kogoś ruszyło, podjęto decyzję o zalaniu pomieszczeń. W ten sposób to co uratowało miasto przypieczętowało los znajdujących się w podziemiach ludzi, grzebiąc żywcem   kilkadziesiąt osób. Zamknijcie teraz oczy i pomyślcie przez chwilę jaka straszna, okrutna musiała być to śmierć. Słychać trzask zamykanych drzwi. Gaśnie światło. Ludzie odruchowo biegną do zaryglowanych wyjść.Panika, krzyki. Powoli dociera do nich że to już koniec. Poziom wody rośnie,minuta po minucie wyżej i wyżej. Walka o każde miejsce gdzie można zaczerpnąć choć jeden haust powietrza. Aż nadchodzi ta chwila i nie ma już nic. Głucha cisza przerywana cichym kapaniem wody. Pozostała już tylko pamięć o nich. Zalano to tak skutecznie, że cały sprzęt wraz z obsługą spoczywają tam do dziś. Podjęte próby osuszenia i spenetrowania podziem przez wojsko w latach sześćdziesiątych nie przyniosły efektu. Świadkowie zeznający przed prokuraturą wojskową to głównie niemieccy mieszkańcy, którzy widzieli to co się dzieje z za ogrodzenia, bądź mieli informacje z drugiej ręki. Pracowników przymusowych jak i niemiecką obsługę zakładu zlikwidowano, wspominałem o tym wcześniej. Płetwonurkowie, którzy z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich schodzili w głąb zalanych tuneli i hal, stwierdzili że teren oprócz zalania jest też zaminowany. Zagrożenie musiało być spore, skoro doświadczeni żołnierze, frontowcy, którym nie raz śmierć w oczy patrzyła nie chcieli tam schodzić. Dziś nadal jest to zapomniana mogiła, którą warto upamiętnić choć jakąś płytą pamiątkową. Nie wspomnę, że sprawa powinna być oficjalnie wyjaśniona do końca. Zeznania świadków, wnioski do których doszli prokuratorzy z Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich nadal znajdują się w przepastnych archiwach IPN. Może warto je odkurzyć, przejrzeć i wyjaśnić, by ofiara nie poszła na darmo...

 

      Dotarłem wraz z kolegą Krzysztofem Fersterem do części zalanych pomieszczeń i korytarzy. Dokumentują to przedstawione na tej stronie zdjęcia. Widać na nich ogrom konstrukcji, niemiecką finezję wykonania. Szukaliśmy dowodu, że są jeszcze inne poziomy poniżej tego na którym się znajdowaliśmy. Udało się. Są szyby prawdopodobnie wentylacyjne, widoczne na zdjęciach,w które spuszczaliśmy sondę. Sonda zeszła dużo niżej niż podłoga naszego poziomu hal. Niestety lata wywożenia i wrzucania gruzu przez wykute w stropach otwory znacznie utrudnia penetrację obiektu. Jest też woda. W tych pomieszczeniach gdzie woda jest czysta i widać po czym się stąpa można się czuć w miarę bezpiecznie. Są też korytarze zalane tzw. szambem. Tam czyhają pułapki typu kilku metrowych szybów, w które jak wpadniesz jest po tobie. Jest to jedno z nie wielu dziewiczych miejsc w Koszalinie, gdzie jeszcze można coś odkryć, przenieść się w czasie. Nie próbujcie jednak wybierać się tam sami. Zbyt wiele niebezpieczeństw czyha. Wystarczy już ofiar tego miejsca mauzoleum. Niech to robią specjaliści, znawcy tematu. Jaką tajemnicę kryją tunele, co można jeszcze odkryć, co skrywają na ten temat archiwa III Rzeszy - te i inne pytania spróbujemy wyjaśnić.

         Nie skromnie muszę się przyznać, że jako pierwsza osoba głośno apeluję o ponowne zbadanie dokumentów Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Jeśli informacje się potwierdzą to wnoszę o upamiętnienie miejsca kaźni więźniów na terenie dawnej papierni. Proszę wszystkie osoby podzielające moje zdanie o przyłączenie się do tego apelu i rozpropagowania tej idei na wszystkich forach i stronach społecznościowych. Tak aby pamiętano i nie zamieniono tego miejsca w kolejny plac zabaw...

                                                                                                                                                                              mgr   Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

A to proces budowania tego czegoś w miejscu jednej z ładniejszych kamienic w Koszalinie.Czy warto było...?
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
Zdjęcia pozyskane dzięki uprzejmości pana Kuby
 

Pozostałości po pięknym zabytkowym moście i wizyta u lokalnego miłośnika historii.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

     Ostatnie chwile domku przy ulicy Modrzejewskiej.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Historia na szczęście dla tego obiektu zatoczyła koło.Przed wojną dom pomocy prowadzony przez siostry, później szpital gruźliczy a teraz DOM MIŁOSIERDZIA. Na szczęście obecnie obiekt gruntownie remontowany, co pozwoli cieszyć się jego pięknem następnym pokoleniom mieszkańców naszego miasta.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Dziwny zapomniany,chyba schron,przy samych murach Archiwum Miejskiego.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 

      Przed wojną w Koszalinie znajdowała się jedna z większych papierni w Europie. Zakład założony został w 1834 r. przez kupca Fryderyka Schlutiusa. Na początku produkowano papier czerpany i bezdrzewny. Z chwilą zmiany właściciela, którym zostaje bankier berliński pan Behrend zaczęto produkcję papieru drzewnego a od 1871 r. celulozy.Około roku 1879 fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną o nazwie ,,Papierfabrik Koslin". Największy rozkwit zakładu przypada na lata 1919-1924. Zatrudnionych jest wtedy około 1.500 osób, fabryka zajmuje teren 33 hektarów, mają własną bocznicę kolejową. Do dziś są pozostałości po bocznicy kolejowej, rampa, magazyny, hale produkcyjne jak i podziemia. Jest też ciekawy budynek znany potocznie w Koszalinie jako ,,wieża ciśnień", lecz po jej zwiedzeniu mamy wraz z kolegą co do jej przeznaczenia  wątpliwości. Jej wewnętrzna konstrukcja jak i wyposażenie mogło by świadczyć że może to być instalacja napowietrzania wody bądź ogromna chłodnica do maszyn parowych.Takie konstrukcje występują np. w Anglii. Są to tylko nasze domysły i spekulacje, gdyż fachowcami od spraw budownictw nie jesteśmy a analizujemy tylko zdjęcia i literaturę fachową. Wracając do historii, w 1945 r. Armia Czerwona zdobywa Koszalin i doszczętnie grabi zakład a to co zostało obraca w ruiny. Po wojnie do końca lat sześćdziesiątych teren ten służył jako miejsce zwożenia gruzu z odbudowywanego Koszalina. Od lat siedemdziesiątych mieścił się tu zakład państwowy INTROPOL. Po przemianach ustrojowych z lat dziewięćdziesiątych teren podzielono między wiele mniejszych firm. To co wszystkich interesuje to okres II Wojny Światowej kiedy to na terenie a raczej pod zakładem powstaje ściśle tajny ośrodek naukowo badawczy III Rzeszy. Prawdopodobnie ośrodek zajmował się pracami nad półprzewodnikami i systemami naprowadzania do rakiet V II i nowszych generacji tej broni. Znam osobiście pana prokuratora wojskowego, który z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich prowadził sprawę zamordowanych robotników przymusowych pracujących w tym ośrodku. Z relacji wynika iż ośrodek mieścił się pod dawną papiernią i ma od III do IV kondygnacji w dół. Teren był ściśle strzeżony przez SS. Oficjalnym pretekstem tak silnej i szczelnej ochrony była działalność papierni, czyli wytwarzanie papierów wartościowych. Wokół ośrodka była tzw. strefa śmierci, gdzie nawet do rdzennych mieszkańców miasta można było strzelać bez ostrzeżenia. Na dole znajdowały się pomieszczenia naukowo badawcze jak i socjalne. Mieszkali tam naukowcy oraz pracownicy przymusowi. Zakład na tyle był tajny, że pracujący tam więźniowie schodzili żywi a opuścić go mogli tylko martwi. Gdy Armia Czerwona była już u bram miasta w pierwszej wersji miano wszystko wysadzić. Siła wybuchu jak i jego wstrząs potrzebne do wysadzenia tej konstrukcji miały być tak silne, że zagrozić mogły strukturze części budynków w mieście. W Koszalinie nadal znajdowali się mieszkańcy. Nie wiem czy w przypływie sentymentów a może sumienie kogoś ruszyło, podjęto decyzję o zalaniu pomieszczeń. W ten sposób to co uratowało miasto przypieczętowało los znajdujących się w podziemiach ludzi, grzebiąc żywcem   kilkadziesiąt osób. Zamknijcie teraz oczy i pomyślcie przez chwilę jaka straszna, okrutna musiała być to śmierć. Słychać trzask zamykanych drzwi. Gaśnie światło. Ludzie odruchowo biegną do zaryglowanych wyjść.Panika, krzyki. Powoli dociera do nich że to już koniec. Poziom wody rośnie,minuta po minucie wyżej i wyżej. Walka o każde miejsce gdzie można zaczerpnąć choć jeden haust powietrza. Aż nadchodzi ta chwila i nie ma już nic. Głucha cisza przerywana cichym kapaniem wody. Pozostała już tylko pamięć o nich. Zalano to tak skutecznie, że cały sprzęt wraz z obsługą spoczywają tam do dziś. Podjęte próby osuszenia i spenetrowania podziem przez wojsko w latach sześćdziesiątych nie przyniosły efektu. Świadkowie zeznający przed prokuraturą wojskową to głównie niemieccy mieszkańcy, którzy widzieli to co się dzieje z za ogrodzenia, bądź mieli informacje z drugiej ręki. Pracowników przymusowych jak i niemiecką obsługę zakładu zlikwidowano, wspominałem o tym wcześniej. Płetwonurkowie, którzy z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich schodzili w głąb zalanych tuneli i hal, stwierdzili że teren oprócz zalania jest też zaminowany. Zagrożenie musiało być spore, skoro doświadczeni żołnierze, frontowcy, którym nie raz śmierć w oczy patrzyła nie chcieli tam schodzić. Dziś nadal jest to zapomniana mogiła, którą warto upamiętnić choć jakąś płytą pamiątkową. Nie wspomnę, że sprawa powinna być oficjalnie wyjaśniona do końca. Zeznania świadków, wnioski do których doszli prokuratorzy z Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich nadal znajdują się w przepastnych archiwach IPN. Może warto je odkurzyć, przejrzeć i wyjaśnić, by ofiara nie poszła na darmo...

 

      Dotarłem wraz z kolegą Krzysztofem Fersterem do części zalanych pomieszczeń i korytarzy. Dokumentują to przedstawione na tej stronie zdjęcia. Widać na nich ogrom konstrukcji, niemiecką finezję wykonania. Szukaliśmy dowodu, że są jeszcze inne poziomy poniżej tego na którym się znajdowaliśmy. Udało się. Są szyby prawdopodobnie wentylacyjne, widoczne na zdjęciach,w które spuszczaliśmy sondę. Sonda zeszła dużo niżej niż podłoga naszego poziomu hal. Niestety lata wywożenia i wrzucania gruzu przez wykute w stropach otwory znacznie utrudnia penetrację obiektu. Jest też woda. W tych pomieszczeniach gdzie woda jest czysta i widać po czym się stąpa można się czuć w miarę bezpiecznie. Są też korytarze zalane tzw. szambem. Tam czyhają pułapki typu kilku metrowych szybów, w które jak wpadniesz jest po tobie. Jest to jedno z nie wielu dziewiczych miejsc w Koszalinie, gdzie jeszcze można coś odkryć, przenieść się w czasie. Nie próbujcie jednak wybierać się tam sami. Zbyt wiele niebezpieczeństw czyha. Wystarczy już ofiar tego miejsca mauzoleum. Niech to robią specjaliści, znawcy tematu. Jaką tajemnicę kryją tunele, co można jeszcze odkryć, co skrywają na ten temat archiwa III Rzeszy - te i inne pytania spróbujemy wyjaśnić.

         Nie skromnie muszę się przyznać, że jako pierwsza osoba głośno apeluję o ponowne zbadanie dokumentów Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Jeśli informacje się potwierdzą to wnoszę o upamiętnienie miejsca kaźni więźniów na terenie dawnej papierni. Proszę wszystkie osoby podzielające moje zdanie o przyłączenie się do tego apelu i rozpropagowania tej idei na wszystkich forach i stronach społecznościowych. Tak aby pamiętano i nie zamieniono tego miejsca w kolejny plac zabaw...

                                                                                                                                                                              mgr   Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 

      Przed wojną w Koszalinie znajdowała się jedna z większych papierni w Europie. Zakład założony został w 1834 r. przez kupca Fryderyka Schlutiusa. Na początku produkowano papier czerpany i bezdrzewny. Z chwilą zmiany właściciela, którym zostaje bankier berliński pan Behrend zaczęto produkcję papieru drzewnego a od 1871 r. celulozy.Około roku 1879 fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną o nazwie ,,Papierfabrik Koslin". Największy rozkwit zakładu przypada na lata 1919-1924. Zatrudnionych jest wtedy około 1.500 osób, fabryka zajmuje teren 33 hektarów, mają własną bocznicę kolejową. Do dziś są pozostałości po bocznicy kolejowej, rampa, magazyny, hale produkcyjne jak i podziemia. Jest też ciekawy budynek znany potocznie w Koszalinie jako ,,wieża ciśnień", lecz po jej zwiedzeniu mamy wraz z kolegą co do jej przeznaczenia  wątpliwości. Jej wewnętrzna konstrukcja jak i wyposażenie mogło by świadczyć że może to być instalacja napowietrzania wody bądź ogromna chłodnica do maszyn parowych.Takie konstrukcje występują np. w Anglii. Są to tylko nasze domysły i spekulacje, gdyż fachowcami od spraw budownictw nie jesteśmy a analizujemy tylko zdjęcia i literaturę fachową. Wracając do historii, w 1945 r. Armia Czerwona zdobywa Koszalin i doszczętnie grabi zakład a to co zostało obraca w ruiny. Po wojnie do końca lat sześćdziesiątych teren ten służył jako miejsce zwożenia gruzu z odbudowywanego Koszalina. Od lat siedemdziesiątych mieścił się tu zakład państwowy INTROPOL. Po przemianach ustrojowych z lat dziewięćdziesiątych teren podzielono między wiele mniejszych firm. To co wszystkich interesuje to okres II Wojny Światowej kiedy to na terenie a raczej pod zakładem powstaje ściśle tajny ośrodek naukowo badawczy III Rzeszy. Prawdopodobnie ośrodek zajmował się pracami nad półprzewodnikami i systemami naprowadzania do rakiet V II i nowszych generacji tej broni. Znam osobiście pana prokuratora wojskowego, który z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich prowadził sprawę zamordowanych robotników przymusowych pracujących w tym ośrodku. Z relacji wynika iż ośrodek mieścił się pod dawną papiernią i ma od III do IV kondygnacji w dół. Teren był ściśle strzeżony przez SS. Oficjalnym pretekstem tak silnej i szczelnej ochrony była działalność papierni, czyli wytwarzanie papierów wartościowych. Wokół ośrodka była tzw. strefa śmierci, gdzie nawet do rdzennych mieszkańców miasta można było strzelać bez ostrzeżenia. Na dole znajdowały się pomieszczenia naukowo badawcze jak i socjalne. Mieszkali tam naukowcy oraz pracownicy przymusowi. Zakład na tyle był tajny, że pracujący tam więźniowie schodzili żywi a opuścić go mogli tylko martwi. Gdy Armia Czerwona była już u bram miasta w pierwszej wersji miano wszystko wysadzić. Siła wybuchu jak i jego wstrząs potrzebne do wysadzenia tej konstrukcji miały być tak silne, że zagrozić mogły strukturze części budynków w mieście. W Koszalinie nadal znajdowali się mieszkańcy. Nie wiem czy w przypływie sentymentów a może sumienie kogoś ruszyło, podjęto decyzję o zalaniu pomieszczeń. W ten sposób to co uratowało miasto przypieczętowało los znajdujących się w podziemiach ludzi, grzebiąc żywcem   kilkadziesiąt osób. Zamknijcie teraz oczy i pomyślcie przez chwilę jaka straszna, okrutna musiała być to śmierć. Słychać trzask zamykanych drzwi. Gaśnie światło. Ludzie odruchowo biegną do zaryglowanych wyjść.Panika, krzyki. Powoli dociera do nich że to już koniec. Poziom wody rośnie,minuta po minucie wyżej i wyżej. Walka o każde miejsce gdzie można zaczerpnąć choć jeden haust powietrza. Aż nadchodzi ta chwila i nie ma już nic. Głucha cisza przerywana cichym kapaniem wody. Pozostała już tylko pamięć o nich. Zalano to tak skutecznie, że cały sprzęt wraz z obsługą spoczywają tam do dziś. Podjęte próby osuszenia i spenetrowania podziem przez wojsko w latach sześćdziesiątych nie przyniosły efektu. Świadkowie zeznający przed prokuraturą wojskową to głównie niemieccy mieszkańcy, którzy widzieli to co się dzieje z za ogrodzenia, bądź mieli informacje z drugiej ręki. Pracowników przymusowych jak i niemiecką obsługę zakładu zlikwidowano, wspominałem o tym wcześniej. Płetwonurkowie, którzy z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich schodzili w głąb zalanych tuneli i hal, stwierdzili że teren oprócz zalania jest też zaminowany. Zagrożenie musiało być spore, skoro doświadczeni żołnierze, frontowcy, którym nie raz śmierć w oczy patrzyła nie chcieli tam schodzić. Dziś nadal jest to zapomniana mogiła, którą warto upamiętnić choć jakąś płytą pamiątkową. Nie wspomnę, że sprawa powinna być oficjalnie wyjaśniona do końca. Zeznania świadków, wnioski do których doszli prokuratorzy z Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich nadal znajdują się w przepastnych archiwach IPN. Może warto je odkurzyć, przejrzeć i wyjaśnić, by ofiara nie poszła na darmo...

 

      Dotarłem wraz z kolegą Krzysztofem Fersterem do części zalanych pomieszczeń i korytarzy. Dokumentują to przedstawione na tej stronie zdjęcia. Widać na nich ogrom konstrukcji, niemiecką finezję wykonania. Szukaliśmy dowodu, że są jeszcze inne poziomy poniżej tego na którym się znajdowaliśmy. Udało się. Są szyby prawdopodobnie wentylacyjne, widoczne na zdjęciach,w które spuszczaliśmy sondę. Sonda zeszła dużo niżej niż podłoga naszego poziomu hal. Niestety lata wywożenia i wrzucania gruzu przez wykute w stropach otwory znacznie utrudnia penetrację obiektu. Jest też woda. W tych pomieszczeniach gdzie woda jest czysta i widać po czym się stąpa można się czuć w miarę bezpiecznie. Są też korytarze zalane tzw. szambem. Tam czyhają pułapki typu kilku metrowych szybów, w które jak wpadniesz jest po tobie. Jest to jedno z nie wielu dziewiczych miejsc w Koszalinie, gdzie jeszcze można coś odkryć, przenieść się w czasie. Nie próbujcie jednak wybierać się tam sami. Zbyt wiele niebezpieczeństw czyha. Wystarczy już ofiar tego miejsca mauzoleum. Niech to robią specjaliści, znawcy tematu. Jaką tajemnicę kryją tunele, co można jeszcze odkryć, co skrywają na ten temat archiwa III Rzeszy - te i inne pytania spróbujemy wyjaśnić.

         Nie skromnie muszę się przyznać, że jako pierwsza osoba głośno apeluję o ponowne zbadanie dokumentów Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Jeśli informacje się potwierdzą to wnoszę o upamiętnienie miejsca kaźni więźniów na terenie dawnej papierni. Proszę wszystkie osoby podzielające moje zdanie o przyłączenie się do tego apelu i rozpropagowania tej idei na wszystkich forach i stronach społecznościowych. Tak aby pamiętano i nie zamieniono tego miejsca w kolejny plac zabaw...

                                                                                                                                                                              mgr   Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

         Przy okazji pobytu i zwiedzania w Bornym Sulinowie warto jest wybrać się szlakiem elektrowni i jazów na rzece Piławie. Powstały one w latach 1935 - 1936. Świetny przykład kunsztu inżynierskiego Niemieckich architektów.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Nieistniejąca już kamienica przy ul.Batalionów Chłopskich dawna ul.Hibnera.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat

Domki jeszcze istnieją choć widać że ich dni są policzone...
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

           

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 
 
 

              Tylu ludzi dzień w dzień chodzi ulicą Jana z Kolna, mijając stare urokliwe kamieniczki. Ilu z nas zatrzymało się choć na chwilkę by podziwiać ich piękno ? Czy warto tylko bezmyślnie gnać przed siebie, nie zwracając uwagi na wszystko to co wokół nas ? Ten wyścig szczurów zabija w nas wrażliwość, wzmaga agresję i motywuje tylko do jednego - zdobyć kasę, więcej kasy...Takie czasy. Ale na szczęście, co mnie bardzo cieszy są ludzie i to młodzi, wrażliwi na historię i otaczające piękno. Jeden z nich Michał wykonał i przesłał mi zdjęcia, ślicznego detalu architektonicznego na znajdującej się tam kamienicy, czyli drewnianej wieżyczki. Oceńcie jego pracę sami. 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

    Miasto swego czasu postawiło przed tym budynkiem tablicę dumnie głoszącą : ,,Neogotycki budynek z końca XIX w.- czterokondygnacyjna kamienica,przez wiele lat siedziba PKO BP.Budynek powstał jako lokal handlowy sąsiedniego browaru C.Aschera. W roku 1922 kupiony przez miasto i gruntownie przebudowany na potrzeby Miejskiej Kasy Oszczędności (Kasę Oszczędności powołano do życia w Koszalinie w 1821 r.).Po wojnie w latach 1945-1947,mieściła się część biur Zarządu Miejskiego oraz Miejskie Wodociągi i Kanalizacja.Siedziba PKO,a następnie PKO BP od lat pięćdziesiątych XX w. do 2003 r. ,,

   Jest to jeden z przykładów dewastacji zabytkowej części miasta. Wielu mieszkańców nie może się do dziś pogodzić z decyzją zniszczenia pięknego obiektu i postawienia tej szkaradki, która znajduje się tam teraz. Nie wspomnę o zniszczeniu zabytkowych podziemi pod obiektem. Sam osobiście zwiedzałem piwnice (III kondygnacje), oraz widziałem wykuty otwór w podłodze do starszej części podziemi, który później zalano betonem. Chcę tu zaznaczyć, że tablice takie też są postawione przed innymi obiektami, np. budynkiem Straży Pożarnej, który też nie jest wpisany do rejestru zabytków. Jestem ciekawy czy po wybudowaniu nowej siedziby straży budynek ten też podzieli los budynku Aschera? Pod strażą są potężne jak na Koszalin podziemia, które też trzeba ratować by w naszym mieście pozostały jakieś atrakcje turystyczne a nie tylko dziwaczna futura...W innych folderach zamieszczone są fotografie i plany tych podziemi - nie wszystkich, gdyż do dziś nie są wszystkie spenetrowane i skatalogowane.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
Zdjęcia pozyskane dzięki uprzejmości pana Kuby
 

              Piękna kamieniczka przy ul. Zwycięstwa 149, to kolejny klasyczny przykład powolnego zgonu zabytkowego obiektu. Nie remontowany od lat, zapuszczony dogorywa swych dni. Ile jeszcze będziemy pozwalać na systematyczne niszczenie i wyburzanie domów, które tworzą nastrój i klimat tego miasta !? 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

        Borne Sulinowo to piękne miasteczko przez wiele lat nie istniejące dla świata zewnętrznego, wymazane z map. Jego historia sięga XVI wieku, kiedy w tym miejscu powstała mała wioska Linde. Prawdziwy rozkwit Linde przeżyło w latach trzydziestych dwudziestego wieku, gdy to przywódcy III Rzeszy postanowili utworzyć w tym miejscu koszary, poligon i Szkołę Artylerii Wehrmachtu noszące nazwę Gross Born. Oficjalne otwarcie kompleksu militarnego odbyło się 18.08.1936 roku i dokonał je osobiście sam Adolf Hitler. Od tego momentu miasteczko to utajniono i zniknęło ono ze wszystkich map, stając się miastem widmem. Po 1945 roku, praktycznie bez żadnych zniszczeń wojennych, Borne przejmuje zwycięska Armia Czerwona utrzymując dotychczasowe przeznaczenie tego miejsca. 

    Największą uwagę ze wszystkich budynków Gross Born  zwraca wybudowany w latach 1934 - 1936 Dom Oficerski. Jest to budynek w kształcie podkowy o powierzchni około sześciu tysięcy metrów kwadratowych. Znajdowała się tu przepiękna sala balowa, sale wykładowe, kantyna, pokoje gościnne, kuchnie, piękne łazienki i toalety oraz świetnie zaplanowana i wykonana infrastruktura techniczna. Szkoliła się w nim między innymi kadra oficerska oddziałów pancernych generała Guderiana. Obiekt tętnił życiem, odbywały się bale, rauty, spektakle, koncerty i inne imprezy umilające życie żołnierzom Wehrmachtu. W piwnicach znajdowała się ekskluzywna pijalnia piwa. Restauracja prowadzona przez Georga Tobecha znana była w całych Niemczech. W dniach dziewiętnasty i dwudziesty sierpnia 1938 roku, podczas ćwiczeń wojsk niemieckich przed uderzeniem na Polskę z kantyny korzystał nie kto inny tylko sam Adolf Hitler. Przed budynkiem znajdował się taras z przepięknym widokiem na jezioro Pile. Gdy III Rzesza chyliła się ku upadkowi, w lutym 1945 roku do Gross Born wkracza Armia Radziecka. A dokładniej oddziały szóstej Gwardyjskiej Witebsko-Nowogrodzkiej Dywizji Zmechanizowanej stacjonującej tu do dwudziestego pierwszego października 1992 roku. Rosjanie zajmują praktycznie nie zniszczone obiekty, gdyż Niemcy opuścili je w popłochu. Utworzono tu tajną eksterytorialną bazę armii ZSRR. Obiekt pełnił praktycznie te same funkcje co za czasów Niemieckich. Był sercem kulturalnym i rozrywkowym Bornego Sulinowa. Na mocy porozumień międzynarodowych w 1992 roku Rosjanie przekazują bazę w ręce Polskich władz. Wbrew potocznym opiniom przekazane obiekty były w doskonałym stanie technicznym. Od tego też roku  przywrócono tą miejscowość do życia publicznego, pojawiła się na mapach jak i na spisach miejscowości. Oficjalne prawa miejskie Borne Sulinowo otrzymało piętnastego września 1993 roku. Część budynków sprzedano ale znaczna część została rozkradziona, rozszabrowana i zdewastowana. Ten sam los spotkał omawiany budynek. Nie jest to chwalebne dla narodu Polskiego, że takie miejsca potrafiły przetrwać tzw. dwa systemy totalitarne, natomiast wolna Polska, prywatyzacja i zdziczenie naszych rodaków doprowadziły je praktycznie do ruiny. Wstydzę się tego, że nie potrafimy uszanować takich miejsc, historii i wszystkiego co się z tym wiąże. Chociaż jest jedna ciekawostka, która umknęła uwadze władz PRL, żołnierzom Radzieckim jak i naszym szabrownikom. Otóż nad głównym wejściem do obiektu znajduje się płaskorzeźba jeźdźca na koniu trzymającego sztandar. Po dokładnym przyjrzeniu się sztandarowi ukazuje się nam za głową jeźdźcy pięknie zachowana swastyka. Jest to taka wisienka na torcie dopełniająca atmosfery tego niepowtarzalnego miejsca. Szkoda tylko że ginie ono na naszych oczach. Pożar sali balowej jak i pseudo poszukiwacze zaginionych skarbów III Rzeszy dopełniają aktu zniszczenia. Niewiele już jest takich miejsc, gdzie będąc tam ocieramy się o historię. Stąpając korytarzami mamy wrażenie, że tuż za rogiem kolejnej sali ujrzymy Hitlera, Guderiana lub innych sławnych ludzi. A z drugiej strony patrząc na bezmiar zniszczeń żal w sercu zbiera...
              W galerii umieściłem wykonane przeze mnie zdjęcia stanu dzisiejszego obiektu jak i ogólno dostępne fotografie z internetu stanu sprzed 1945 roku.

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 
 

       Bunkry, a właściwie podziemne składy głowic atomowych, znajdujące się w Brzeźnicy są bliźniaczymi obiektami do innych miejsc tego typu w Polsce. Były to ściśle tajne, eksterytorialne bazy ZSRR na terenie naszego kraju. Dokładny opis takiego samego obiektu znajdującego się w Podborsku mamy w części artykułu "I Piknik Militarny 13-14.06.2015 Podborsko". Przygotowany i udostępniony został nam przez tamtejszego kustosza pana Krzysztofa Ferstera. 
Baza ( lepszym określeniem będzie "to co z niej pozostało" ) stanowi obraz nędzy i rozpaczy. Obiekt, który mógł stanowić perełkę turystyczną lub wizytówkę regionu - tak po Polsku zdewastowano i rozkradziono. Właściwie bezmiaru bezsensownej dewastacji nie da się opisać. Czemu butelka taniego wina stanowi większą wartość niż elementy infrastruktury wyrywane ze ścian w celu jej pozyskania? Czy my naprawdę jesteśmy tak prymitywnym narodem, że nie możemy dostrzec potencjału takich miejsc? Po budynkach koszar nie został nawet ślad. Pozostała zaledwie część betonowej drogi prowadzącej do jednostki. W lasach są resztki schronów dla żołnierzy i duży schron na pojazd typu ,,Granit,, . Same magazyny głowic są słabo zauważalne, gdyż wejścia do nich zostały zagrodzone betonowymi płytami i zasypane ziemią. Widać jedynie kawałek muru nad wejściem oraz rampy przed nimi, co naprowadza na wejście wtajemniczonych w temacie.
Do środka wchodzimy przez wąski otwór w ziemi. Wewnątrz ciemno i ponuro. Bez własnej drabiny nie jesteśmy w stanie zejść z rampy wewnętrznej do pomieszczeń znajdujących się na niższej kondygnacji. Jeden ze schronów jest całkowicie wypalony i okopcony w środku. Drugi pokrywa wszechobecny grzyb. Wewnątrz brud, smród i brak czegokolwiek z dawnego wyposażenia obiektu. Jednym słowem pozostała betonowa "wydmuszka"... Jeżeli jedziesz tu z drugiego końca Polski by zwiedzić coś fajnego, to srodze się zawiedziesz. Możesz też w ciemnościach przypłacić to życiem lub kalectwem. Zdecydowanie polecam wycieczkę do Podborska. Jedynie tam zachował się obiekt tego typu, praktycznie w stanie takim jak użytkowała go armia ZSRR. Tam można było zapobiec dewastacji... Ale do tego potrzeba ludzi wrażliwych, pasjonatów chcących coś zrobić a jednocześnie "przyjaznej"  władzy lokalnej dostrzegającej potencjał tkwiący w takich miejscach jak i promocji regionu.

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat

      Cykl ''Rodzinna turystyka historyczna'' powstał, aby pokazać alternatywę spędzania czasu nie przed komputerem lub z puszką piwa i telewizorem a czynnie z rodziną. Nie mówię tu, że każdy ma podzielać moje zainteresowania i ganiać z aparatem fotograficznym po dziurach i ruinach. Można pójść na spacer, pojechać nad morze, pograć w piłkę z dziećmi na pięknych obiektach sportowych w Koszalinie, bądź jak się posiada działkę to zrelaksować się na niej. Władze naszego kochanego Koszalina też dbają o to, by mieszkańcom nie nudziło się, coraz organizując jakieś ciekawe imprezy. Można się już spokojnie wybrać do parku w centrum miasta, gdzie przestała straszyć stara fontanna i ,,menele,, po krzakach. Warto wybrać się tam i zobaczyć, jak park otrzymał drugie życie. Nowa fontanna jest wprost przepiękna, zwłaszcza po zmroku. Ja, z racji swoich zainteresowań i pasji, spędzam wraz z rodziną czas na odkrywaniu ciekawych miejsc wokół nas. Warto przystanąć, aby popatrzeć na piękne kamienice na ulicy Piłsudskiego lub w innych miejscach miasta. Mimo, że wiele z nich jest zaniedbanych to i tak bije od nich ukryte pod warstwą kurzu i brudu piękno. Chodźcie, spacerujcie, cieszcie się sobą i tym, że w tak pięknym mieście mieszkacie.                                                                                                                                                                                                  

                                                                                                                                            mgr    Piotr Sklenarski

Joomla Boat
  Nawet spacer na wieżę znajdującą się na Górze Chełmskiej można tak zaaranżować, że stanie się on nie lada przeżyciem, zwłaszcza dla młodych mieszkańców naszego miasta. Obiekt niby tak powszechnie znany, a mimo to i starsi mogą zadać sobie wiele pytań. Czy pod placem po dawnym hotelu znajdują się jeszcze jakieś pomieszczenia? Czy sama wieża po niżej klatki schodowej ma już lity fundament, a może jest jeszcze jakiś poziom...?To czyste spekulacje i domysły, ale czy nie byłoby fajnie gdyby okazały się prawda. Przybyłaby jeszcze jedna atrakcja. Jestem może romantykiem ale lubię zadawać takie pytania, drążyć temat aż do uzyskania odpowiedzi.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 

      Przed wojną w Koszalinie znajdowała się jedna z większych papierni w Europie. Zakład założony został w 1834 r. przez kupca Fryderyka Schlutiusa. Na początku produkowano papier czerpany i bezdrzewny. Z chwilą zmiany właściciela, którym zostaje bankier berliński pan Behrend zaczęto produkcję papieru drzewnego a od 1871 r. celulozy.Około roku 1879 fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną o nazwie ,,Papierfabrik Koslin". Największy rozkwit zakładu przypada na lata 1919-1924. Zatrudnionych jest wtedy około 1.500 osób, fabryka zajmuje teren 33 hektarów, mają własną bocznicę kolejową. Do dziś są pozostałości po bocznicy kolejowej, rampa, magazyny, hale produkcyjne jak i podziemia. Jest też ciekawy budynek znany potocznie w Koszalinie jako ,,wieża ciśnień", lecz po jej zwiedzeniu mamy wraz z kolegą co do jej przeznaczenia  wątpliwości. Jej wewnętrzna konstrukcja jak i wyposażenie mogło by świadczyć że może to być instalacja napowietrzania wody bądź ogromna chłodnica do maszyn parowych.Takie konstrukcje występują np. w Anglii. Są to tylko nasze domysły i spekulacje, gdyż fachowcami od spraw budownictw nie jesteśmy a analizujemy tylko zdjęcia i literaturę fachową. Wracając do historii, w 1945 r. Armia Czerwona zdobywa Koszalin i doszczętnie grabi zakład a to co zostało obraca w ruiny. Po wojnie do końca lat sześćdziesiątych teren ten służył jako miejsce zwożenia gruzu z odbudowywanego Koszalina. Od lat siedemdziesiątych mieścił się tu zakład państwowy INTROPOL. Po przemianach ustrojowych z lat dziewięćdziesiątych teren podzielono między wiele mniejszych firm. To co wszystkich interesuje to okres II Wojny Światowej kiedy to na terenie a raczej pod zakładem powstaje ściśle tajny ośrodek naukowo badawczy III Rzeszy. Prawdopodobnie ośrodek zajmował się pracami nad półprzewodnikami i systemami naprowadzania do rakiet V II i nowszych generacji tej broni. Znam osobiście pana prokuratora wojskowego, który z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich prowadził sprawę zamordowanych robotników przymusowych pracujących w tym ośrodku. Z relacji wynika iż ośrodek mieścił się pod dawną papiernią i ma od III do IV kondygnacji w dół. Teren był ściśle strzeżony przez SS. Oficjalnym pretekstem tak silnej i szczelnej ochrony była działalność papierni, czyli wytwarzanie papierów wartościowych. Wokół ośrodka była tzw. strefa śmierci, gdzie nawet do rdzennych mieszkańców miasta można było strzelać bez ostrzeżenia. Na dole znajdowały się pomieszczenia naukowo badawcze jak i socjalne. Mieszkali tam naukowcy oraz pracownicy przymusowi. Zakład na tyle był tajny, że pracujący tam więźniowie schodzili żywi a opuścić go mogli tylko martwi. Gdy Armia Czerwona była już u bram miasta w pierwszej wersji miano wszystko wysadzić. Siła wybuchu jak i jego wstrząs potrzebne do wysadzenia tej konstrukcji miały być tak silne, że zagrozić mogły strukturze części budynków w mieście. W Koszalinie nadal znajdowali się mieszkańcy. Nie wiem czy w przypływie sentymentów a może sumienie kogoś ruszyło, podjęto decyzję o zalaniu pomieszczeń. W ten sposób to co uratowało miasto przypieczętowało los znajdujących się w podziemiach ludzi, grzebiąc żywcem   kilkadziesiąt osób. Zamknijcie teraz oczy i pomyślcie przez chwilę jaka straszna, okrutna musiała być to śmierć. Słychać trzask zamykanych drzwi. Gaśnie światło. Ludzie odruchowo biegną do zaryglowanych wyjść.Panika, krzyki. Powoli dociera do nich że to już koniec. Poziom wody rośnie,minuta po minucie wyżej i wyżej. Walka o każde miejsce gdzie można zaczerpnąć choć jeden haust powietrza. Aż nadchodzi ta chwila i nie ma już nic. Głucha cisza przerywana cichym kapaniem wody. Pozostała już tylko pamięć o nich. Zalano to tak skutecznie, że cały sprzęt wraz z obsługą spoczywają tam do dziś. Podjęte próby osuszenia i spenetrowania podziem przez wojsko w latach sześćdziesiątych nie przyniosły efektu. Świadkowie zeznający przed prokuraturą wojskową to głównie niemieccy mieszkańcy, którzy widzieli to co się dzieje z za ogrodzenia, bądź mieli informacje z drugiej ręki. Pracowników przymusowych jak i niemiecką obsługę zakładu zlikwidowano, wspominałem o tym wcześniej. Płetwonurkowie, którzy z ramienia Komisji do Badań Zbrodni Hitlerowskich schodzili w głąb zalanych tuneli i hal, stwierdzili że teren oprócz zalania jest też zaminowany. Zagrożenie musiało być spore, skoro doświadczeni żołnierze, frontowcy, którym nie raz śmierć w oczy patrzyła nie chcieli tam schodzić. Dziś nadal jest to zapomniana mogiła, którą warto upamiętnić choć jakąś płytą pamiątkową. Nie wspomnę, że sprawa powinna być oficjalnie wyjaśniona do końca. Zeznania świadków, wnioski do których doszli prokuratorzy z Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich nadal znajdują się w przepastnych archiwach IPN. Może warto je odkurzyć, przejrzeć i wyjaśnić, by ofiara nie poszła na darmo...

 

      Dotarłem wraz z kolegą Krzysztofem Fersterem do części zalanych pomieszczeń i korytarzy. Dokumentują to przedstawione na tej stronie zdjęcia. Widać na nich ogrom konstrukcji, niemiecką finezję wykonania. Szukaliśmy dowodu, że są jeszcze inne poziomy poniżej tego na którym się znajdowaliśmy. Udało się. Są szyby prawdopodobnie wentylacyjne, widoczne na zdjęciach,w które spuszczaliśmy sondę. Sonda zeszła dużo niżej niż podłoga naszego poziomu hal. Niestety lata wywożenia i wrzucania gruzu przez wykute w stropach otwory znacznie utrudnia penetrację obiektu. Jest też woda. W tych pomieszczeniach gdzie woda jest czysta i widać po czym się stąpa można się czuć w miarę bezpiecznie. Są też korytarze zalane tzw. szambem. Tam czyhają pułapki typu kilku metrowych szybów, w które jak wpadniesz jest po tobie. Jest to jedno z nie wielu dziewiczych miejsc w Koszalinie, gdzie jeszcze można coś odkryć, przenieść się w czasie. Nie próbujcie jednak wybierać się tam sami. Zbyt wiele niebezpieczeństw czyha. Wystarczy już ofiar tego miejsca mauzoleum. Niech to robią specjaliści, znawcy tematu. Jaką tajemnicę kryją tunele, co można jeszcze odkryć, co skrywają na ten temat archiwa III Rzeszy - te i inne pytania spróbujemy wyjaśnić.

         Nie skromnie muszę się przyznać, że jako pierwsza osoba głośno apeluję o ponowne zbadanie dokumentów Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Jeśli informacje się potwierdzą to wnoszę o upamiętnienie miejsca kaźni więźniów na terenie dawnej papierni. Proszę wszystkie osoby podzielające moje zdanie o przyłączenie się do tego apelu i rozpropagowania tej idei na wszystkich forach i stronach społecznościowych. Tak aby pamiętano i nie zamieniono tego miejsca w kolejny plac zabaw...

                                                                                                                                                                              mgr   Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

       Przeglądając tę stronę zapewne momentami zastanawiasz się, jak to jest znaleźć się w miejscu takim jak te, które są tu prezentowane. Zdjęcia zdjęciami... Jednak nic tak nie odda klimatu danego miejsca jak film. Od wielu lat dokumentuję historię mojej rodziny w ten sposób. Prezentowane tutaj materiały filmowe to w większości fragmenty "dzieła" filmowego pod tytułem "KRONIKI RODZINNE". Nigdy nie posiadałem profesjonalnego sprzętu fotograficznego czy też do videofilmowania. Zatem wybaczcie mi proszę jakość tych zapisów. Wiele z nich zrealizowanych było przy pomocy starej analogowej kamery SONY, taśmy matki były następnie przegrywane na kasety VHS. Niestety czas robi swoje i taśmy te zostały "nadgryzione jego zębem". Chcąc uniknąć utraty tych cennych dla mnie materiałów powziąłem decyzję o skopiowaniu wszystkich kaset na płyty DVD - co przy okazji przyczyniło się do wybrania materiałów, które możecie tutaj obejrzeć. Podkreślam, że celowo nie dokonywałem ich retuszu przed umieszczeniem na stronie. Nie podkładałem ścieżki dźwiękowej, nie majstrowałem przy obrazie. Dla mnie to właśnie te niedoróbki, mankamenty stanowią o uroku tych filmów. Mam nadzieję, że i Ty to docenisz. Na dzień dzisiejszy dysponuję już kamerą cyfrową, jednak w dalszym ciągu podkreślam - nie jest to sprzęt profesjonalny. 

 

ZAPRASZAM DO OGLĄDANIA!

Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

Magazyn w pobliżu ul. Hibnera i Podgórnej.W tej chwili już nie istnieje.Jest tam kolejne osiedle betonowych klocków...
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

       Kolejny przykład wspaniałego kapitalizmu. Piękny budynek po Zakładach Graficznych przy ulicy Andersa. Obiekt z tak bogatą historią. Za Niemców tam drukowano, za socjalizmu tam drukowano a za tzw. wolnej Polski miejsce to doprowadzono do upadku. Rozkradziono, podzielono między prywaciarzy i wygląda to dziś jak wygląda. Szkoda słów...
                

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Penetracja wraz z synem i Krzyśkiem Fersterem piwnic dawnego kina Adria.Miejsce udostępniłnam i badał z nami Kuba.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

    Każdy kiedyś przechodził obok tego miejsca na ul.Zwycięstwa. Mijając je co dnia nie zwracaliśmy uwagi na piękno znajdujących się tam kamienic. I to był błąd. Giną jedna po drugiej. Padają w nierównej walce z nowoczesnością wypierane przez futurystyczne kształty. Czy to ładne? Kwestia gustu. Ale z pewnością nie ma nic wspólnego ze starówką. Jednym z takich obiektów stała się dawna, dobrze znana za PRLu restauracja Bałtyk. Obiekt miał bogatą historię. Wspomnę tylko że przed wojną znajdował się tam salon samochodowy. A kto pamięta przyklejoną żółtą część obiektu do gmachu dawnego NBP? Tam też znajdowały się pomieszczenia starego banku. Piękne zabytkowe kasy, urokliwe zdobione dębowe schody na pierwsze piętro. Pamiętam jak się tam dostałem będąc nastolatkiem. To wrażenie, klimat i piękno tych pomieszczeń mam przed oczami do dziś. Pamiętacie między domami urokliwą brukowaną wąską dróżkę na drugą stronę obiektu? Obok znajdował się w pomieszczeniach kamienicy, duży kiosk Ruchu. Następnie sklep mięsny i wąziutki sklep harcerski przedzielony wewnątrz schodkami. W piwnicach tego budynku znajdowała się stara piekarnia. Piękne oficyny z tyłu, nadawały niezwykłego charakteru tego miejsca. Na poddaszu znalazłem wtedy mundur marynarski z okresu II Wojny, piękną kopertę z gapą i stare bankowe papierzyska. I nie ma już nic z tych miejsc. Wracając do Bałtyku podzielił on los większości starych, ocalałych po wichrach wojny kamienic na tej ulicy. Pocieszyć się tylko można, że w to miejsce nie postawiono krzykliwego nowoczesnego straszydła. Stoi stonowany, pasujący do otoczenia gmach.
    Po raz kolejny cały proces agonii zabytkowej kamienicy zarejestrował nam pan Kuba Nurkiewicz. Fotograf ostatniego kontaktu...Dziękujemy.  
                                            
                                                                           Piotr Sklenarski
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Wracając z Walimia przejeżdzałem przez Ludwikowice Kłodzkie. Naginając bardzo napięty plan dnia zdołałem jeszcze zboczyć nieco z trasy, by zobaczyć przedziwną budowlę, która nazwana została Muchołapką. Podobnie jak sztolnie Olbrzyma, również ta konstrukcja owiana jest tajemnicą, a cel jej budowy zapewne nigdy nie zostanie wyjaśniony.
 
Zachęcam każdego do wpisania w google frazy "Riese góry Sowie". Warto poczytać. Warto poznać. I przede wszystkim: warto się tam wybrać i samemu obejrzeć dzieło tysięcy przymusowych robotników, którzy oddali życie budując kompleks owiany do dziś tajemnicą...
 
Nadmienić muszę, że w tamtych okolicach prężnie działa wiele stowarzyszeń eksploratorskich, które dbają o to, aby obiekty te nie popadły w ruinę. Warto w google wybrać frazę "ludwikowice muchołapka", by zobaczyć jak zmienia się tam krajobraz. Obecnie plac wokół konstrukcji jest uprzątany. Co będzie dalej? Z przyjemnością dowiem się za rok lub dwa ponownie przyjeżdzając w ten malowniczy zakątek.
 
Tomasz Sklenarski
 
ps. Apetyt rośnie w miarę jedzenia... Teraz przydałoby się zrobić wypad , nazwijmy to, bez przewodnika... :)
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 
 
 

     Zagłada domków przy ul. Zwycięstwa 194 - 200 oczyma Kuby Nurkiewicza.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Kłębowiec, stan w 2008 r.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 
 
 

       Przeglądając tę stronę zapewne momentami zastanawiasz się, jak to jest znaleźć się w miejscu takim jak te, które są tu prezentowane. Zdjęcia zdjęciami... Jednak nic tak nie odda klimatu danego miejsca jak film. Od wielu lat dokumentuję historię mojej rodziny w ten sposób. Prezentowane tutaj materiały filmowe to w większości fragmenty "dzieła" filmowego pod tytułem "KRONIKI RODZINNE". Nigdy nie posiadałem profesjonalnego sprzętu fotograficznego czy też do videofilmowania. Zatem wybaczcie mi proszę jakość tych zapisów. Wiele z nich zrealizowanych było przy pomocy starej analogowej kamery SONY, taśmy matki były następnie przegrywane na kasety VHS. Niestety czas robi swoje i taśmy te zostały "nadgryzione jego zębem". Chcąc uniknąć utraty tych cennych dla mnie materiałów powziąłem decyzję o skopiowaniu wszystkich kaset na płyty DVD - co przy okazji przyczyniło się do wybrania materiałów, które możecie tutaj obejrzeć. Podkreślam, że celowo nie dokonywałem ich retuszu przed umieszczeniem na stronie. Nie podkładałem ścieżki dźwiękowej, nie majstrowałem przy obrazie. Dla mnie to właśnie te niedoróbki, mankamenty stanowią o uroku tych filmów. Mam nadzieję, że i Ty to docenisz. Na dzień dzisiejszy dysponuję już kamerą cyfrową, jednak w dalszym ciągu podkreślam - nie jest to sprzęt profesjonalny. 

 

ZAPRASZAM DO OGLĄDANIA!

Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 Sobotnie, jesienne popołudnie... Brat zawsze lubił chodzić wzdłuż brzegów Dzierżęcinki, w okolicach ul. Batalionów Chłopskich. Jest tam kilka ciekawych miejsc, gdzie woda często wymywa różne pozostałości po Niemcach. Jednak tym razem to ja rzuciłem hasło na nieco inny rodzaj wycieczki spod znaku eksploracji... Było to ciekawe doświadczenie. Resztę oceńcie sami.
 
FILM MOŻNA OBEJRZEĆ W JAKOŚCI HD NA YOUTUBE
Tomasz Sklenarski

      Kościernica w obiektywie kolegi Dawida Czerpakow z Perfect Photo Catch (www.perfectphotoshow.wordpress.com) - styczeń 2014. Dziś już niestety nie ma na kapliczce pięknego dachu, pokrytego kamiennymi łupkami. Dach zwieńczony był bardzo ciekawym, żelaznym krzyżem. Na końcach ramion krzyż posiadał gwiazdy Dawida w okrągłych obramówkach. Zapewne stał się łupem jakiegoś złomiarza lub pseudo kolekcjonera. Resztki dachu można zobaczyć na zdjęciach wykonanych parę lat temu, w folderze ,, Wycieczka - Żydowo, Polanów i okolice ''.

 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

       Dzięki wspaniałej inicjatywie Komendy Miejskiej Policji w Koszalinie przy ulicy Słowackiego, w dniu 23.01.2015 odbyła się pierwsza z planowanego cyklu wycieczek po obiekcie dawnej Rejencji. Oprowadzającą i przedstawiającą historię obiektu była Dyrektor Archiwum Państwowego w Koszalinie Pani Joanna Chojecka oraz Pani Krystyna Bastowska - gł. specjalista Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków Delegatura w Koszalinie. Zwiedzaliśmy pomieszczenia na co dzień nie dostępne dla osób postronnych, przedstawiono z zasobów archiwum miejskiego stare plany gmachu, wysłuchaliśmy bardzo ciekawego wykładu o historii budynku jak i samej instytucji rejencji. Miejsce bardzo ciekawe. Urzekła mnie zwłaszcza zachowana na ścianie płyta pamiątkowa poświęcona milicjantom poległym na służbie w latach 1945 - 1959. Mimo wszelakiego oszołomstwa politycznego uszanowano ludzi, którzy oddali życie za ojczyznę. Chwała im za to. Szkoda tylko, że nikt nie wspomniał o małym szczególe psującym wizerunek tego miejsca. Jest nim chodnik wzdłuż komendy, wyłożony płytami nagrobnymi z przedwojennego cmentarza znajdującego się między ulicami Kościuszki, Młyńską a Al.Monte Cassino. Warto się tą sprawą zająć. Można przecież położyć polbruk a płyty umieścić tam gdzie się kiedyś znajdowały, czyli w parku koło dawnej biblioteki wojewódzkiej. Tym bardziej że jest tam jeszcze dużo fundamentów po nagrobkach. Na całym tym terenie znajdują się kości dawnych mieszkańców naszego miasta... 
          Odrobina historii w pigułce : w 1816 roku następuje podział administracyjny Prus, w skutek czego powstaje Rejencja Koszalińska. W latach 1820 - 1830 zostaje wybudowany gmach Rejencji przy ulicy Friedrichstrasse 11 (dzisiejsza ul. Słowackiego). Od strony parku miejskiego znajduje się tzw. część pałacowa zbudowana około roku 1890, jako siedziba Prezydenta Rejencji. Podczas II wojny światowej obiekt został częściowo zniszczony. Po wojnie zostaje odbudowany i przebudowany, a następnie przekazany Urzędowi Bezpieczeństwa. Mieściła się też tam Komenda Milicji Obywatelskiej. Dziś znajduje się tu Komenda Miejska Policji.
                

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

      Cykl ''Rodzinna turystyka historyczna'' powstał, aby pokazać alternatywę spędzania czasu nie przed komputerem lub z puszką piwa i telewizorem a czynnie z rodziną. Nie mówię tu, że każdy ma podzielać moje zainteresowania i ganiać z aparatem fotograficznym po dziurach i ruinach. Można pójść na spacer, pojechać nad morze, pograć w piłkę z dziećmi na pięknych obiektach sportowych w Koszalinie, bądź jak się posiada działkę to zrelaksować się na niej. Władze naszego kochanego Koszalina też dbają o to, by mieszkańcom nie nudziło się, coraz organizując jakieś ciekawe imprezy. Można się już spokojnie wybrać do parku w centrum miasta, gdzie przestała straszyć stara fontanna i ,,menele,, po krzakach. Warto wybrać się tam i zobaczyć, jak park otrzymał drugie życie. Nowa fontanna jest wprost przepiękna, zwłaszcza po zmroku. Ja, z racji swoich zainteresowań i pasji, spędzam wraz z rodziną czas na odkrywaniu ciekawych miejsc wokół nas. Warto przystanąć, aby popatrzeć na piękne kamienice na ulicy Piłsudskiego lub w innych miejscach miasta. Mimo, że wiele z nich jest zaniedbanych to i tak bije od nich ukryte pod warstwą kurzu i brudu piękno. Chodźcie, spacerujcie, cieszcie się sobą i tym, że w tak pięknym mieście mieszkacie.                                                                                                                                                                                                  

                                                                                                                                            mgr    Piotr Sklenarski

Joomla Boat
       Okolice Białego Boru. Od paru lat co roku w wakacje odwiedzamy te urokliwe miejsca, gdzie złowrogie niegdyś budowle obronne asymilowały się z otaczającą przyrodą. Można wspólnie z rodziną pospacerować szlakiem Wału Pomorskiego, jak i odpocząć nad wodą. Na zdjęciach widać ciekawe jezioro, które powstało na skutek wydobywania piasku potrzebnego do budowy umocnień. Zdjęcia robione były na przestrzeni paru lat i dobrze zaobserwować można kilku metrowe skoki poziomu wody przy znajdującej się tam tamie. Ciekawe zjawisko. Trzeba tam być by to samemu zobaczyć i uwierzyć.
 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

 
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Nieistniejące już kamienice przy ul. Zwycięstwa. Dziś w tym miejscu obok skrzyżowania ul. Stawisińskiego ze Zwycięstwa buduje się kolejne bez duszy betonowe klocki...Tak ginie stary Koszalin!
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Nieistniejąca już kamienica przy ul. Gwardii Ludowej.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

        Wyprawa na żelazne wykopki w okolice Drawska Pomorskiego w 2005 r. i 2010 r. Mimo iż znalezione przedmioty nie stanowiły wartości bojowych, na wszelki wypadek dla bezpieczeństwa zostały zakopane w miejscu wydobycia. Zaznaczę iż zakopane zostały dużo głębiej niż się znajdowały pierwotnie. Teren ten był też przeczesany przez grupę saperską o czym było głośno w lokalnej prasie.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

           Schron znajdujący się obok murów obronnych, nie daleko muzeum przy ulicy Młyńskiej, to kolejny zapomniany i niszczejący obiekt. Jest to typowa konstrukcja z okresu II Wojny Światowej. Miał on za zadanie chronić mieszkańców naszego miasta przed nalotami i bombardowaniem. Po wojnie wykorzystywała go Obrona Cywilna w tym samym celu, tylko wróg się zmienił...Ostatni raz zaglądałem tam jakieś dwadzieścia pięć lat temu. Wtedy nie dysponowałem sprzętem by uwiecznić jego stan. Musicie wierzyć mi na słowo, ale wtedy jeszcze był doprowadzony do schronu prąd, poprowadzona wewnątrz sieć elektryczna i oświetlenie. Było sucho i dość przyjemnie. Obiekt znajdował się w gotowości do pełnienia funkcji do jakiej był przeznaczony. Po otrzymaniu od zaprzyjaźnionych osób informacji o wybitym otworze w jednym z wejść do schronu, postanowiłem wybrać się tam wraz z kolegą Dawidem i skonfrontować to co pamiętam z dzisiejszym stanem obiektu. Nie było zaskoczenia. Stan jaki zastaliśmy to obraz nędzy i rozpaczy. Mimo, że od lat wejścia są zamurowane to wewnątrz wszystko rozkradziono i zdewastowano. Panuje wilgoć i wszechobecny zapach stęchlizny. Mimo to miejsce nie straciło specyficznego uroku i klimatu. Człowiek czuje się tam jak w kapsule czasu. Całą wyprawę udokumentowaliśmy na fotografiach i przedstawiamy wam drodzy miłośnicy starego Koszalina. Więc nie wychodząc z domu, siedząc w wygodnym fotelu, bezpiecznie możecie podziwiać i oceniać te piękne miejsce, warte zachowania i uratowania od zapomnienia.
 
 

Wycieczka do Gołogóry w 2009 r.

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 
 
 

       Przeglądając tę stronę zapewne momentami zastanawiasz się, jak to jest znaleźć się w miejscu takim jak te, które są tu prezentowane. Zdjęcia zdjęciami... Jednak nic tak nie odda klimatu danego miejsca jak film. Od wielu lat dokumentuję historię mojej rodziny w ten sposób. Prezentowane tutaj materiały filmowe to w większości fragmenty "dzieła" filmowego pod tytułem "KRONIKI RODZINNE". Nigdy nie posiadałem profesjonalnego sprzętu fotograficznego czy też do videofilmowania. Zatem wybaczcie mi proszę jakość tych zapisów. Wiele z nich zrealizowanych było przy pomocy starej analogowej kamery SONY, taśmy matki były następnie przegrywane na kasety VHS. Niestety czas robi swoje i taśmy te zostały "nadgryzione jego zębem". Chcąc uniknąć utraty tych cennych dla mnie materiałów powziąłem decyzję o skopiowaniu wszystkich kaset na płyty DVD - co przy okazji przyczyniło się do wybrania materiałów, które możecie tutaj obejrzeć. Podkreślam, że celowo nie dokonywałem ich retuszu przed umieszczeniem na stronie. Nie podkładałem ścieżki dźwiękowej, nie majstrowałem przy obrazie. Dla mnie to właśnie te niedoróbki, mankamenty stanowią o uroku tych filmów. Mam nadzieję, że i Ty to docenisz. Na dzień dzisiejszy dysponuję już kamerą cyfrową, jednak w dalszym ciągu podkreślam - nie jest to sprzęt profesjonalny. 

 

ZAPRASZAM DO OGLĄDANIA!

Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
Schrony na tyłach Komendy Policji - park przy ul. I Maja.

       Przeglądając tę stronę zapewne momentami zastanawiasz się, jak to jest znaleźć się w miejscu takim jak te, które są tu prezentowane. Zdjęcia zdjęciami... Jednak nic tak nie odda klimatu danego miejsca jak film. Od wielu lat dokumentuję historię mojej rodziny w ten sposób. Prezentowane tutaj materiały filmowe to w większości fragmenty "dzieła" filmowego pod tytułem "KRONIKI RODZINNE". Nigdy nie posiadałem profesjonalnego sprzętu fotograficznego czy też do videofilmowania. Zatem wybaczcie mi proszę jakość tych zapisów. Wiele z nich zrealizowanych było przy pomocy starej analogowej kamery SONY, taśmy matki były następnie przegrywane na kasety VHS. Niestety czas robi swoje i taśmy te zostały "nadgryzione jego zębem". Chcąc uniknąć utraty tych cennych dla mnie materiałów powziąłem decyzję o skopiowaniu wszystkich kaset na płyty DVD - co przy okazji przyczyniło się do wybrania materiałów, które możecie tutaj obejrzeć. Podkreślam, że celowo nie dokonywałem ich retuszu przed umieszczeniem na stronie. Nie podkładałem ścieżki dźwiękowej, nie majstrowałem przy obrazie. Dla mnie to właśnie te niedoróbki, mankamenty stanowią o uroku tych filmów. Mam nadzieję, że i Ty to docenisz. Na dzień dzisiejszy dysponuję już kamerą cyfrową, jednak w dalszym ciągu podkreślam - nie jest to sprzęt profesjonalny. 

 

ZAPRASZAM DO OGLĄDANIA!

Piotr Sklenarski

Joomla Boat
 
 

       Chodząc po naszym mieście warto przyglądać się wszelakim dziurom i osuwiskom. Każde z nich może się okazać wrotami czasu, które przeniosą nas w odległą historię Koszalina. Tak stało się i tym razem. Osuwisko okazało się zarwanym stropem starej piwnicy budynku, kiedyś się tam znajdującego. Warto wiedzieć, że jeszcze do niedawna wyburzając stare kamienice, piwnice pozostawały tylko zasypane i zagruzowane. Takich miejsc jak to w naszym mieście znajduje się jeszcze bardzo dużo. A co w nich pozostało, zostawiam Waszej wyobraźni...
                

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

       W 1983 roku rozpoczęto w Koszalinie wielką , wizjonerską nawet jak na dzisiejsze czasy budowę szpitala wojewódzkiego. Szpital miał być na wskroś nowoczesny. Lądowisko dla śmigłowców , podziemny tunel łączący izbę przyjęć z gmachem szpitala , gdzie karetki miały bezpośrednio dostarczać chorych na dany oddział. I wiele innych nowinek technicznych i budowlanych stawiający ten obiekt w awangardzie budownictwa PRL. Na budowę składali się obywatele całego województwa kupując tzw. ,,cegiełki,,. Obiekt umieszczono na liście inwestycji centralnych co miało gwarantować jego dokończenie. Niestety czas nie sprzyjał , kryzys  jak i ogólna sytuacja w kraju zmusiły władze na przerzucenie środków potrzebnych do dokończenia inwestycji na inne cele. Szkoda że budowy nie rozpoczęto w latach siedemdziesiątych , bo wtedy mieli byśmy obiekt którego nie jedno dużo większe miasto mogło by nam pozazdrościć. Tak pozostał nam sen o wspaniałym szpitalu , utopione miliony i krajobraz rodem z gier komputerowych lub Czarnobyla... Miejsce jednak ma swój urok. Mimo , że większość szpitala to stan surowy , chodząc po nim mamy wrażenie przeniesienia się zupełnie do innej rzeczywistości , innego wymiaru. Miejsce to przytłacza ogromem i rozmachem , ilością pomieszczeń , korytarzy , piwnic ciągnących się niczym lochy w średniowiecznej warowni. Będąc tam zakochałem się w tym miejscu. Kolejny kawałek troszkę bliższej historii Koszalina , historii wspaniałego rozkwitu i rozmachu naszego miasta w czasach PRL.
 

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat
 

Poniżej prezentuję kilka zdjęć zabytkowej wieży ciśnień, wykonanych w 2008 roku. Już wtedy ten piękny obiekt tracił swój blask. Ale to co dzieje się z nim teraz - woła o pomstę do nieba! Wkrótce postaram się umieścić tu trochę aktualnych fotografii wieży. Ubolewam, że nie posiadam zdjęć ze środka. Ostatni raz w jej wnętrzu byłem jakieś 12 lat temu - kto mógł wtedy przypuszczać, że dziś będę pomagać bratu w prowadzeniu strony o zakamarkach Koszalina. Człowiek głupi był, że ganiał wtedy bez aparatu (były to czasy, gdy cyfrówki jeszcze nie były codziennością... zaledwie 12 lat.. ehhh).
 Tomasz Sklenarski

Zdjęcia udostępniane na stronie przechowywane są na zewnętrznym serwerze w postaci konta Dropbox. Niestety na rynku dostępny jest w tej chwili tylko jeden dodatek umożliwiający integrację Joomla z Dropbox. Dodatek ten ma pewne ograniczenia względem galerii natywnie obsługiwanych przez Joomla. Przed przeglądaniem galerii bądź zatem uprzejmy poczekać na załadowanie się na stronę wszystkich zdjęć.

Joomla Boat